← Lá dá raibh bhí Fionn agus na Fianna ag fiach. 🔊✎
← Chonaic siad Fairceallach, fear a bhí ina stumpa beag ramhar, chucu. 🔊✎
← Bhí siúl maith acu á dhéanamh agus dá fheabhas é an siúl a bhí acu ní rabhadar ag imeacht aon ní ón bhFairceallach. 🔊✎
← Bhí sé ag coimeád leo i gcónaí; faoi mar a bhídís ar an ardán, bhíodh an Fairceallach san ísleán, agus nuair a bhídís san ísleán bhíodh an Fairceallach san ardán. 🔊✎
← An lá dár gcionn d'imíodar rompu ar an slí chéanna agus an Fairceallach ina ndiaidh arís mar a bhí sé an lá roimhe sin. 🔊✎
← Nuair a chasadar abhaile tráthnóna bhí sé sa tsiúl céanna i gcónaí agus é á leanúint. 🔊✎
← Bhí an Fairceallach rompu amach ag taispeáint an bhóthair dóibh. 🔊✎
← Leanadar é go díreach agus bhí sé chomh fada rompu an lá sin is a bhí sé ina ndiaidh an chuid eile den bhliain. 🔊✎
← Agus iad ag teacht go dtí an doras, bhí bean óg agus a droim le hursain an dorais aici. 🔊✎
← Bhí a dá lámh faoina hascaill aici agus ní raibh aon éadach óna dá uilinn amach uirthi. 🔊✎
← Bhí cos léi trasna ar an gcos eile agus gan aon bhróg uirthi - í cos-lomnochtaithe. 🔊✎
← Bhí cúl breá gruaige uirthi ar dhath an óir síos go caol a droma. 🔊✎
← Bhí dhá shúil ghlasa ghorma aici agus muince uirthi chomh geal agus a chonaiceadar ar aon bhean riamh. 🔊✎
← Bhí a dhá colpa cumtha sásta agus caol a coise slim, sleamhain. 🔊✎
← B'shin é an focal a bhí aici i gcónaí go dtí gur ghabh an duine deireanach isteach. 🔊✎
← Ní fhacadar éinne istigh ach seanduine a bhí ina shuí ar bhloc sa chúinne, a cheann faoi agus a dhá lámh faoina smig aige. 🔊✎
← Bhí sé cinn de ghadhair sínte ar imeall na tine. 🔊✎
← Nuair a bhí sé sin déanta ag an bhFairceallach ghabh sé amach go dtí an doras ag caint leis an mbean óg. 🔊✎
← Nuair a bhí a raibh ar na boird ite agus ólta acu, tháinig siad anuas agus shíneadar san áit chéanna ar imeall na tine le hais an tseanduine. 🔊✎
← D'fhiafraigh sé de: "cé hí an bhean óg, í siúd a bhí ag an ndoras nuair a ghabhamar isteach go ndeireadh an duine críonna léi: "is trua nach liom tú", agus gurb é an freagra a thugadh sí air ná `nuair a bhíos agat níor choimeád tú mé?' 🔊
← "Sin í an óige", arsa an Fairceallach, "agus d'inis sí an ceart duit, mar nuair a bhí sí agat," a dúirt sé, "lig tú uait í agus tá tú críonna, caite, claoite anois." 🔊✎
← "Inis dom anois", arsa Fionn, "cé hé an seanduine liath a bhí sa chúinne nuair a dúirt tú leis smacht a chur ar na sé ghadhar, gur fhéach sé lena dá súil orthu agus gur mharaigh sé iad?" 🔊✎